ببینیداکنون که خانم نامداری برحمت ایزدی رفته چقدربرای ماعزیز ومحترم شده درحالیکه چندسال اخیرموردچه هجمه های
نامنصفانه ای قرارش میدادیم هرگزفکرش راکرده ایدکه چرا
درفرهنگ وتربیت ماوقتی یکی ازمادرگذشت محترم وعزیز میشود ولی درزمان حیاتش موردآنچنان محبتی را که پس از
مرگش به او میشودنداردمیدانیدرازآن چیست بسیارساده است
چون ماچنان پرورش یافته ایم که ازخودمان بهتررانمیتوانیم
تحمل کنیم هرکس که ازمابهتروبرجسته ترباشد بنوعی مورد
حسادت ماقرارمیگیردولی همین فردوقتی ازبین مارفت چون
احساس میکنیم که دیگروجودنداردبنابرای حس قبلی که بنوعی
آمیخته باخسادت بودازبین میرودوخدابیامرزعزیزمیشوداین تربیت استعماری است که نمیتوانیم موفقیتدیگران رابخصوص هموطنانمان راتحمل کنیم که چه خوب بودجامعه شناسان جهت
پیشرفت جامعه درجهت علاجش برمیآمدندهرچنددرمانش سخت است
